شاید بارها با خودمون گفتیم: از فردا صبح زود از خواب بلند میشم تا به کارهام برسم، یا از فردا دیگه فست فود نمیخورم، یا از فردا قول میدم که پیادهرویم رو انجام بدم. اما اون فردا، هفته‌هاست که عقب افتاده. زمانی که تصمیم میگیریم تغییری رو در خودمون ایجاد کنیم، اولین چیزی که بهتره مشخص کنیم یک افق زمانیه. اون افق زمانی میتونه فقط 21 روز باشه. البته بعضی از عادتها یا تغییرات نیاز به زمان بیشتری دارن اما بهتره که کل زمان تغییرمون رو چه کم و یا چه زیاد، با 21 روز تمرین، عملی کنیم و اگر 21روزِ اول کافی نبود، 21 روزهای بعدی رو امتحان کنیم.
حالا چرا 21روز؟
قانون 21روز، قانونیه که تغییر و تحول رو امکانپذیر میکنه. توی 21 روز یعنی 3هفتهِ، میشه یک عادت رو جایگزین عادتهای گذشته کرد.
هفتهی اول یک هفتهی طلایی است:
هفتهی اول رو هفتهی تصمیمگیری و شناخت به حساب میاریم، هفتهای که نیاز به صبر و استقامت داره، اگر این یک هفته یادمون باشه که چه قولهایی به خودمون دادیم، برای چی تلاش میکنیم و قراره به کجا برسیم، تونستیم با سربلندی ازش بیرون بیایم و صاف بیفتیم تو هفتهی دوم.
هفتهی دوم، هفتهی تکرار تجربهست:
هفتهای است که کار آسونتر شده و عادت رو در زندگیمون بیشتر و بیشتر تجربه و بررسی میکنیم.
هفتهی سوم یعنی هفتهی تثبیت:
در این هفته، عادتِ صحیح و مثبت جایگزین عادت قبلیمون شده و در زندگیِ روزمرّمون به جریان افتاده.
از پایان این هفته با عادت جدید زندگی میکنیم و برگشت امکان نداره مگر اینکه خواستهی خودمون این نباشه.
دقت کنیم، هنگام به کارگیری قانون جذب در 21 روز لازمه که ذهنمون رو متوجه خواستهای واحد کنیم، بنابراین نمیتونیم در یک 21روز چندتا عادت رو همزمان تغییر بدیم.
در این 21 روز ذهن ما باید تنها یک هدف رو بشناسه تا تمام نیروی در دسترسش رو برای نیل به همون یک هدف متمرکز کنه. بهتره که تو این مدت هیچ فاصلهای بین روزهای تمرینمون ایجاد نشه چون ممکنه مجبور بشیم همه چیز رو از اول شروع کنیم.
لازمه تو این پروسه، آخرین فکرمون هنگام شب و اولین فکرمون هنگام صبح، تحقق هدف مورد نظر باشه.
